Odnośniki
|
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
wewnętrzne są dobrze widoczne i bez prześwietlenia, przyjrzałem mu się i nie
odnalazłem niczego, co przypominałoby ośrodkowy układ nerwowy, czyli rów-
nież mózg. Niemniej bardzo potrzebujemy pomocy tej rasy dodał z powagą
Conway. Dlatego przywiezliśmy go tutaj, gdzie jest wielu specjalistów od na-
wiązywania kontaktu z obcymi. Może im uda się to, co nam się nie powiodło.
Spojrzał znacząco na O Marę, który wpatrywał się zamyślony w meduzowate-
go. Ten z kolei wysunął jedno z oczu na długiej szypułce i przyglądał się tkwiące-
mu na suficie małemu empacie. Prilicla miał dość oczu, by patrzeć we wszystkich
kierunkach równocześnie.
Czy to nie dziwne, że jeden z mieszkańców Drambo nie ma serca, a drugi
zdaje się nie mieć mózgu? powiedział nagle pułkownik Skempton.
Przywykłem już do bezmózgich lekarzy stwierdził O Mara. Mimo
ich kalectwa codziennie całkiem dobrze się z nimi dogaduję. Ale to chyba nie jest
jedyny pański problem?
Conway pokręcił głową.
Wspomniałem już, że musimy się zająć leczeniem stosunkowo nielicznych,
ale olbrzymich pacjentów. Nawet przy pomocy wszystkich drambońskich lekarzy
i tak będę potrzebował sporego wsparcia kartograficznego. Mam na myśli zwiad
lotniczy, bo tylko on może nam coś dać. Zwykłe prześwietlanie promieniami Roe-
ntgena nie jest na tę skalę wykonalne. Odwierty dla pobrania próbek głębokich
tkanek byłyby możliwe tylko wtedy, gdyby zamiast wiertła zamontować krótką
i bardzo ostrą igłę. Zatem badanie chorych obszarów będziemy musieli przepro-
wadzić osobiście z użyciem opancerzonych pojazdów, a tam, gdzie tylko okaże się
to możliwe, również pieszo, oczywiście w ciężkich skafandrach. Jako wejścia wy-
korzystamy naturalne otwory ciała. Pójdzie nam znacznie szybciej, jeśli skłonni
będą nas wspomóc również ci lekarze, którzy nie potrzebują ubiorów ochronnych
ani ciężkich pojazdów czy skafandrów. Myślę przede wszystkim o Chalderesco-
lanach, Hudlarianach oraz Melfianach. Od patologii oczekiwałbym tym razem
raczej wskazówek operacyjnych niż propozycji leczenia farmakologicznego
dodał Conway, patrząc na Thornnastora. Mamy podstawy sądzić, że przyjdzie
nam borykać się przede wszystkim ze skutkami choroby popromiennej. Wiem,
że obecnie potrafimy leczyć właściwie wszystkie jej postaci, ale wobec pacjen-
81
tów tej wielkości może się to okazać niemożliwe, nie mówiąc już o tym, że do
wyleczenia jednego potrzeba by zapewne tyle specyfiku, że kilka planet musiało-
by produkować tylko to jedno lekarstwo przez wiele lat. Stąd właśnie konieczna
będzie interwencja chirurgiczna.
Skempton odchrząknął.
Zaczynam rozumieć problem, doktorze. Zajmę się transportem i zaopatrze-
niem ekipy medycznej. Proponowałbym też zabrać batalion inżynierski ze spe-
cjalnym wyposażeniem.
To na początek zastrzegł Conway.
Oczywiście mruknął pułkownik bez większego entuzjazmu. Potem
też będziemy służyć konieczną pomocą.
yle mnie pan zrozumiał, sir powiedział Conway. Obecnie nie wiem,
ile i co okaże się niezbędne, ale myślę, że nie obejdzie się bez całego zgrupowa-
nia floty z okrętami uzbrojonymi w lasery dalekiego zasięgu, pociski penetrujące
i taktyczne głowice jądrowe. Oczywiście tylko czyste, nie powodujące skażenia
całego terenu. I może niezbędne będą jeszcze inne rodzaje broni, które okażą się
wystarczająco potężne i celne zarazem. Bo widzi pan, pułkowniku dodał Con-
way operacja o takiej skali będzie bardziej przypominać kampanię wojenną niż
zwykły zabieg. To są podstawowe powody, które skłoniły mnie do wcześniejszego
powrotu rzekł, patrząc na O Marę. Pozostałe nie są tak pilne i. . .
. . . mogą spokojnie poczekać powiedział za niego psycholog.
Spotkanie wkrótce się skończyło, gdyż ani Surreshun, ani Conway nie potrafili
podać żadnej informacji o Drambo, która nie byłaby już znana obecnym. O Mara
wycofał się z drambońskim lekarzem do swego gabinetu, a Edwards, Mannon,
Prilicla i Conway zadbali, aby Surreshun znalazł się z powrotem w wygodnym
zbiorniku AUGL, po czym ruszyli do baru dla ciepłokrwistych tlenodysznych,
żeby zamówić coś na ząb. Hudlarianin i Melfianin poszli z nimi, ciekawi dalszych
wieści o Drambo. Gotowi byli nawet ścierpieć w tym celu widok innych przy
jedzeniu. Jako że przebywali w Szpitalu od niedawna, pierwszy entuzjazm jeszcze
im nie minął i ciekawiło ich wszystko, co wiązało się z obcymi.
Conway znał to uczucie. Jego też jeszcze nie opuściło, ale górę i tak brał zmysł
praktyczny każący mu wykorzystać zapał nowych kolegów. . .
* * *
Chalderescolanie są wystarczająco twardzi i ruchliwi, żeby samodzielnie
poradzić sobie z miejscowymi drapieżnikami powiedział Conway, gdy zajęli
miejsca przy stole zaprojektowanym dla Tralthańczyków i zaczęli składać zamó-
wienia. Wszystkie stoły dla ludzi były zajęte przez Kelgian. Wy, Melfianie,
poruszacie się szybko po dnie, a wasze nogi, w większości kostne, będą odporne
82
na trucizny podmorskich roślin. Hudlarianie zaś, chociaż powolni, nie muszą się
martwić niczym słabszym od pocisku przeciwpancernego. Na dodatek woda jest
tam tak bogata w rośliny i mikroorganizmy gotowe za wszelką cenę przylgnąć do
czegokolwiek gładkiego, że możecie żyć w niej bez rozpylaczy dostarczających
pożywienia.
To prawie wizja nieba powiedział Hudlarianin. Pośrednictwo autotrans-
latora nie pozwalało określić, czy nie mówił tego przypadkiem z sarkazmem.
Jednak będziesz potrzebował wielu lekarzy ze wszystkich naszych ras. Szpital nie
dostarczy tylu nawet wówczas, gdyby pozwolono zgłosić się każdemu na ochot-
nika.
Będziemy potrzebować setek pomocników, a Drambo nie przypomina nie-
ba. Nawet hudlariańskiego. Mam jednak nadzieję, że znajdziemy wielu młodych,
ciekawych świata lekarzy, którzy z radością powitają perspektywę pracy z obcy-
mi. . .
Nie jestem Priliclą, ale nawet ja widzę, że próbujesz głosić słowo, by pod-
sycić żarliwą wolę działania. Wolisz letnie steki. . . ?
Przez następne kilka minut jedli, a powiew wywoływany ruchem skrzydeł Pri-
licli, który na czas posiłku wolał zawisnąć w powietrzu (mówił, że to poprawia mu
trawienie), nie zaszkodził niczemu prócz lodów.
Na spotkaniu padła wzmianka, że są jeszcze inne, mniej istotne proble-
my odezwał się nagle Edwards. Zapewne rekrutacja gruboskórnych istot
w rodzaju obecnego tu Garotha była jednym z nich. Aż boję się zapytać o pozo-
stałe. . .
Będziemy potrzebować wszechstronnego wsparcia, czyli lekarzy, pielę-
gniarek i techników doświadczonych w analizowaniu próbek pochodzących od
jak najszerszego spektrum form życia. Zamierzam poprosić Thornnastora, by od-
stąpił nam nieco personelu patologii. . .
Prilicla zachwiał się nagle i omal nie spadł. Władował przy tym jedną ze swo-
ich patykowatych nóg do deseru Mannona. Dla każdego, kto znał trochę empa-
tów, było oczywiste, że kogoś z obecnych przy stole ogarnęły nagle silne, złożone
emocje.
Nie jestem Priliclą powtórzył Mannon. Jednak wnosząc z zachowa-
nia naszego przyjaciela, skłonny jestem sądzić, że chodzi nie tyle o większość
personelu patologii, ile o konkretną pracującą tam osobę nazwiskiem Murchison.
Mam rację, doktorze?
Moje uczucia to moja sprawa warknął Conway.
Nic nie powiedziałem jęknął Prilicla, który ciągle miał kłopoty z zacho-
waniem równowagi.
Kto to jest Murchison? spytał Edwards.
To pewna Ziemianka klasy DBDG powiedział Garoth. Bardzo do-
bra pielęgniarka. Ma doświadczenie w opiece nad ponad trzydziestoma forma-
83
mi życia. Ostatnio uzyskała tytuł starszego patologa. Uważam ją za osobę miłą
i uprzejmą i dzięki temu udaje mi się ignorować to, że jak dla mnie, zbyt wiele
tkanki tłuszczowej okrywa jej muskulaturę.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.plblacksoulman.xlx.pl
|
