Odnośniki
|
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
pokrywając wszystko i wszystkich niesamowitym, błękitnym blaskiem.
Patio na tyłach podwórka zajmowały stoły do pracy. Puste pudełka ustawiano pod nimi, a
ich zawartość na stołach. Zamknięte pudła stały wzdłuż kamiennego muru. Wyrastały tu
tropikalne rośliny, pozostałe z niegdyś rozrośniętych ogrodów Mena.
Luis Posadas i Rosa O Reilly właśnie badali szczątki. Rosa zapisywała dane, a Luis robił
pomiary za pomocą suwmiarki. Juan Corrales miał dziwną minę. Analizował szkielet, a
właściwie fragment kości lewej ręki. Na szkielecie wisiał męski kapelusz z szerokim rondem.
Kiedy weszłam, Mateo podniósł wzrok znad jedynego w laboratorium mikroskopu. Miał na
sobie drelichowy kombinezon i szary T-shirt z odciętymi rękawami. Nad jego górną wargą
perliły się kropelki potu.
Tempe. Cieszę się, że cię widzę.
Jak się czuje Molly? spytałam.
Bez zmian.
Kim jest Molly? usłyszałam pytanie Nordsterna.
Mateo spojrzał na Olliego, potem na mnie. Dał mi dyskretnie znak, żebym nie mówiła zbyt
wiele. Sygnał nie był potrzebny. Miałam zamiar zignorować tego małego durnia.
Widzę, że się dogadaliście Mateo zgrabnie zmienił temat.
Powiedziałam panu Nordsternowi, że dzisiaj nie dam rady.
Mam nadzieję, że mógłbyś ją przekonać mizdrzył się Nordstern.
Przepraszam, pozwól, że na chwilę porwę dr Brennan Mateo uśmiechnął się do
reportera, wziął mnie pod rękę i poprowadził do budynku. Szliśmy schodami do jego biura.
Odwołaj go, Mateo.
Tempe, artykuł w gazecie może się nam przydać. Wskazał mi krzesło i zamknął drzwi.
Zwiat musi poznać fakty, a fundacja potrzebuje pieniędzy.
Czekał, aż coś powiem. Kiedy się nie odezwałam, dodał:
Ujawnienie pewnych kwestii może oznaczać przypływ gotówki na kolejne badania i
ochronÄ™.
Jasne. To ty z nim gadaj.
Rozmawiałem.
Elena może to zrobić.
Spędziła z nim cały wczorajszy dzień. Nordstern chce ciebie.
Nie.
Rzuć mu jakiś marny ochłap i sobie pójdzie.
Dlaczego ja?
On myśli, że jesteś najlepsza.
Rzuciłam mu lodowate spojrzenie.
Jest pod wrażeniem tego, jak poradziłaś sobie z motocyklistami.
Zmrużyłam oczy.
Trzydzieści minut skamlał Mateo.
Czego chce?
Interesujących faktów.
Nie wie nic o Molly i Carlosie?
Uważam, że lepiej mu o tym nie wspominać.
Elitarny reporter. Strzepnęłam paproch z nogawki spodni. Kości z szamba?
Nie.
W porządku. Pół godziny.
Może ci się to spodobać...
Jasne, jak wrzodziejące czyraki, pomyślałam.
Dopisz mnie do sprawy szamba powiedział Mateo.
A co z Jimmym Breslinem, stoi na dole.
Może poczekać.
Powiedziałam Mateo, czego dowiedziałam się w Głównej Komendzie Policji, nie
wspomniałam tylko o Chantale Specter.
André Specter, ambasador Kanady. Ciężka sprawa.
Wiesz o tym?
Detektyw Galiano mi powiedział. To on kazał mi czatować na ciebie tego dnia, gdy
wróciliśmy z Chupan Ya.
Nie mogłam być zdenerwowana. Odetchnęłam z ulgą. Doskonale, że Mateo zdawał sobie
sprawę z niebezpieczeństwa, jakie może na nas czyhać podczas kolejnych badań.
Wyciągnęłam fiolki z plecaka i ustawiłam na biurku. Czytał etykietki, zerkał na zawartość
fiolek, a potem na mnie.
PÅ‚odowe?
Kiwnęłam głową.
Zauważyłam fragmenty czaszki na kilku zdjęciach.
Wiek?
Muszę sprawdzić Fazekas i Kósa. Odwołałam się do biblii antropologów Forcnsic Fetal
Osteology, dotyczącej badań szkieletu płodu. Ten cenny podręcznik opublikowano w 1978 roku
na Węgrzech, bez dodruku, a kopie były dokładnie strzeżone przez tych, którzy mieli
wystarczająco dużo szczęścia, aby je zdobyć.
Jest tylko jedna w zbiorze. Skończyłaś badanie pod mikroskopem?
Prawie. Wstał. Miałam skończyć badania, ale omotałeś mnie Nordsternem.
Przewróciłam z niezadowoleniem oczami.
Tęskniłem za panią wczoraj.
Yhm.
Señor Reyes powiedziaÅ‚ mi, że bÄ™dzie pani zajÄ™ta aż do soboty.
Mamy 30 minut, proszę pana. Jak mogę panu pomóc?
Oparłam się o biurko Mateo, a Nordstern usiadł na krześle.
Właśnie. Wyjął mały dyktafon z kieszeni i włączył go. Czy ma pani coś przeciwko?
Spoglądałam na zegarek, kiedy Nordstern bawił się guzikami dyktafonu.
OK powiedział, opierając się o oparcie krzesła. Niech mi pani powie, co tu się dzieje?
Pytanie było zaskakujące. Nie spodziewałam się, że tak rozpocznie ten wywiad.
Nie rozmawiał pan o tym z Eleną?
Chciałbym poznać wersje różnych osób.
Stara śpiewka.
W geście zdziwienia uniósł w górę ramiona, dłonie i brwi.
Jak daleko chce pan się cofnąć w czasie?
Ponownie wzruszył ramionami.
OK, dupku. Poprawka nr 101.
Od lat 60. do lat 90. wiele krajów Ameryki Aacińskiej było nękanych okresami przemocy i
represji. Wielokrotnie pogwałcono prawa człowieka. Większość tych okropności to dzieła wojsk
poszczególnych rządów...
... Początek lat 80. stanowił krok ku demokracji. Rozpoczęto dochodzenia w kwestii
pogwałcenia praw człowieka i represji. W niektórych krajach takie śledztwa umożliwiły
skazania. W innych prawo do amnestii pozwoliło winnym uciec od odpowiedzialności. Aby fakty
wyszły na jaw, konieczne okazało się zatrudnienie śledczych z zewnątrz.
Nordstern nie był zainteresowany tym, co mówię, więc przeszłam do konkretów.
Dobrym przykładem jest Argentyna. Kiedy przywrócono tam demokrację w 1983 roku,
Krajowa Komisja ds. Osób Zaginionych (CONADEP) podała, że blisko dziewięć tysięcy osób
zaginęło w czasie rządów poprzedniego reżimu. Większość z nich została porwana przez służby
bezpieczeństwa, umieszczona bezprawnie w aresztach, torturowana i zabita. Ciała zrzucano z
samolotów do Atlantyku albo chowano w nieoznaczonych mogiłach.
Sędziowie zaczęli zarządzać ekshumacje. Lekarze odpowiedzialni za wyniki oględzin mieli
zbyt małe doświadczenie w obchodzeniu się ze szczątkami ludzkimi i brakowało im.
przeszkolenia z zakresu medycyny sądowej. Proces identyfikacji nie przebiegał sprawnie. Do
wydobywania szczątków używano buldożerów, w wyniku czego połamano, zagubiono i
wymieszano kości. Co by nie mówić, nie szedł zbyt dobrze.
Przedstawiłam Olliemu nadzwyczaj skomplikowaną wersję.
Jak się okazało, wielu z tych lekarzy było uwikłanych w zabójstwa.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.plblacksoulman.xlx.pl
|
