Odnośniki
|
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
stojącego tam mężczyznę.
- Wejdz! - zawołała.
Stała przy otwartych drzwiach, gotowa powitać go z ot
wartymi ramionami.
- Nie sądziłam, że przyjdziesz - powiedziała gorączkowo.
Skinął głową uprzejmie, ale nie zrobił kroku w jej stronę.
- Musiałem.
- Myślałam, że jesteś na mnie zły po tym, co powie
działam.
Gdy zrozumiała, że jej nie uściśnie, cofnęła się i wpuś
ciła go do pokoju.
- Nie, nie jestem zły. Byłaś w szoku. Zapomnijmy
o tym.
Nie było to radosne pojednanie, jakiego oczekiwała.
Przyszedł do niej, ale zachowywał rezerwę. Gdy położy
ła mu rękę na ramieniu, uśmiechnął się ostrożnie, ale nie
wziÄ…Å‚ jej w ramiona.
- Zaparzysz kawę? - poprosił.
- Oczywiście.
Gdy krzątała się po kuchni, stał w drzwiach, oparty
o futrynÄ™.
- Może zasłużyłem sobie na twoje podejrzenia - powie-
Zima w Wenecji 97
dział. - Oczywiście, nie schowałbym jej przed tobą, ale
przez moment żałowałem, że nie mogę cofnąć zegara i po
wstrzymać tego, co się stało. Rosa od pięciu lat należy do
mojej rodziny. Kocham jÄ….
- Czyżbyś nie chciał przyznać, że ona należy do mnie?
- spytała ostro.
-Tego nie powiedziałem. Sprawdziłem pewne rzeczy
w Internecie. Znalazłem raporty o napadzie, które potwier
dziły wszystko, co mi opowiedziałaś. W jednym z nich za
mieszczono zdjęcie twego męża. Rozpoznałem w nim Jame
sa Cardewa. - Urwał na chwilę. - Gdy zobaczyłem cię po raz
pierwszy, dostrzegłem w tobie coś znajomego. Wtedy tego
nie rozumiałem. Teraz wiem, że patrząc na ciebie, widziałem
RosÄ™.
- Ale my nie jesteśmy podobne.
- Oprócz czoła. Ma dokładnie takie samo, niskie czo
Å‚o jak ty. Zwykle ukrywa je pod grzywkÄ…, ale gdy dziÅ› zo
baczyłem ruch, jakim odsuwa włosy, wszystko nagle stało
siÄ™ jasne.
- Muszę wiedzieć więcej - powiedziała cicho. - Wszyst
ko, co możesz mi o nim powiedzieć.
- Czy to ma jeszcze jakieÅ› znaczenie?
- Mam sześć pustych lat do wypełnienia. Nie będzie mi
się podobać to, co mi powiesz, ale muszę wiedzieć.
- Może masz rację - powiedział w końcu. - Powiem ci
wszystko, co wiem.
ROZDZIAA ÓSMY
Vincenzo odetchnął głęboko, zanim zaczął mówić.
- Twoi przyjaciele mieli rację, twierdząc, że widzieli go
w Wenecji i Rzymie. Bianca poznała go właśnie w Rzymie,
gdzie prowadził galerię sztuki.
- Handlował sztuką? - zawołała oburzona Julia. - On
nie miał o sztuce zielonego pojęcia!
- Jak widać, był geniuszem autoreklamy. W każdym ra
zie miał sporo pieniędzy i galerię w ekskluzywnej dzielni
cy miasta.
- Musiał dostać swoją działkę z kradzieży.
- Wystarczyło, by mógł robić wrażenie, że odniósł sukces.
Gdy Bianca wróciła do domu, przyjechał za nią. Twierdził,
że zamierza otworzyć filię w Wenecji. Pózniej okazało się, że
musiał zniknąć z Rzymu, ponieważ sprzedał rzekomo bez
cenne przedmioty, które okazały się falsyfikatami. Oszukani
klienci zażądali zwrotu pieniędzy. W końcu nie miał wybo
ru i musiał to zrobić. Pieniądze, które mu zostały, szybko się
skończyły. Prowadził kosztowne życie. Kupował bezwartoś
ciowe przedmioty, dokonywał złych inwestycji. Był głupim,
powierzchownym człowiekiem.
- Dokładnie tak - potwierdziła skwapliwie.
- Ale, oczywiście, nie podejrzewałem niczego gorszego.
Miał paszport na nazwisko James Cardew i córkę Rosę.
Zima w Wenecji 99
- Fałszywe dokumenty nie są trudne do zdobycia, gdy
ma siÄ™ pieniÄ…dze.
- Na pewno przez jakiś czas je miał. Gdy się skończyły,
starał się wydobyć trochę ode mnie, ale to było tuż po na
szym bankructwie i wszyscy wiedzieli, że jesteśmy biedni.
Jednak on był przekonany, że ukryłem forsę przed wierzy
cielami. Zażądał części spadku Bianki.
- To dla niego typowe - wtrąciła. - Nigdy nie przyjmo
wał do wiadomości, że sprawy wyglądają tak, jak wygląda
ją, zwłaszcza gdy chodziło o pieniądze. Czyżby podejrze
wał, że Bianca ma ukrytą fortunę, gdy się z nią żenił?
- Nigdy nie miałem złudzeń, że ożenił się z nią tylko
z miłości. A może wcale jej nie kochał?
- Chcesz zrobić mi przyjemność? - spytała ze złością. -
Myślisz, że jego uczucia mnie jeszcze obchodzą?
- Kiedyś byłaś w nim bardzo zakochana.
- To było w innym życiu.
- Ciągłe to powtarzasz. - Skinął głową z posępną miną.
- Ale tamto życie odbija się na terazniejszości w najmniej
spodziewanych momentach. Tak czy owak, ze względu na
Biance, która przechodziła trudny okres, wziąłem pożycz
kę pod zastaw restauracji i dałem mu pieniądze.
- Ile czasu upłynęło, zanim wrócił po następne?
- Niezbyt wiele. Ale wtedy pobiliśmy się i wylądował ,
w kanale.
- Dobra robota! - pochwaliła.
- Jedyne, co mogę o nim pozytywnego powiedzieć, to że
kochał Rosę. To znaczy, był dobrym ojcem.
- Dobry ojciec, który pozbawia dziecko matki?
- Muszę przyznać, że zawsze okazywał jej czułość i za
interesowanie. ..
100 Lucy Gordon
- W porządku. - Nie chciała tego słuchać. - Pamiętam,
że uwielbiał z nią przebywać.
- Ona go też kochała - ciągnął. - I pokochała również
Biance. Wiem, że niełatwo ci tego słuchać, ale musisz wie
dzieć, na czym stoisz.
- Dziękuję - powiedziała bezbarwnym głosem. - Na
podstawie dzisiejszego z nią spotkania niewiele mogła
bym powiedzieć.
- Nie płakała i nie okazywała żadnych emocji, prawda?
- powiedział ponurym głosem. - Minęły już cztery miesią
ce i nadal...
Julia wpatrywała się w niego.
- Chcesz powiedzieć, że w ogóle nie płakała?
- Ani razu. Nawet pierwszego dnia, gdy nadeszła wiado
mość. .. - Bezradnie wzruszył ramionami. - Po prostu za
mknęła się w sobie. Nikogo do siebie nie dopuszcza. Nawet
mnie. - Popatrzył na Julię. - Ty znasz to uczucie?
- Tak - Oddychała ciężko. - Czasami to jedyny sposób
ochrony samej siebie.
- Zamknąć swoje uczucia w żelaznej skrzyni opatrzo
nej napisem Niepotrzebne". A potem zakopać skrzynię
tak głęboko, by nigdy jej nie odnalezć - przypomniał jej
własne słowa.
- Ale ona ma dopiero osiem lat - wtrąciła Julia posępnie.
- Zawsze uwielbiała karnawał, a teraz nawet nie chce
o tym myśleć.
- Karnawał?
- W lutym. Wszyscy przebierajÄ… siÄ™ w kolorowe kostiu
my i zakładają maski. W zeszłym roku tak cudownie ba
wiła się z Jamesem i Biancą... Próbuję ją zachęcić, ale... -
Wzruszył ramionami.
Zima w Wenecji
101
- Co mam robić? - nagle wybuchła. - Tyle razy wyob
rażałam sobie, co jej powiem, gdy znów się spotkamy!
A dziÅ› wszystko wydaje mi siÄ™ bezsensowne! Co mam
robić?
- Zaufaj mi.
- MogÄ™?
- Nie masz innego wyjścia. - Skrzywił się lekko.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.plblacksoulman.xlx.pl
|
