Odnośniki
|
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
nowieniem, że zmusi go, aby poszedł do swojego mieszkania
i trochÄ™ odpoczÄ…Å‚.
Postawiła tacę na barze i podeszła do Hanka. Nie myśląc
zupełnie o klientach, delikatnie dotknęła jego policzka. Dopiero
z bliska zobaczyła, jak bardzo zle wygląda.
- Kochany - szepnęła z troską w głosie. - Już się dziś na
pracowałeś. Powinieneś się położyć.
UCIECZKA 107
- Zrobię to, jeśli ty położysz się koło mnie - odpowiedział,
patrzÄ…c na niÄ… z uwielbieniem.
Leighanna potrząsnęła głową.
- Gdybym była pewna, że jesteś naprawdę wypoczęty, zgo
dziłabym się na twoją propozycję, ale nie teraz, kiedy jesteś
w takim stanie - odpowiedziała z uśmiechem.
- Hanku Bradenie! - odezwał się jakiś kobiecy głos. - Czy
to prawda, o czym mi mówiono, że miałeś starcie z bykiem?
Leighanna miała wrażenie, że palce Hanka leżące na jej
ramieniu zesztywniały, ale po chwili cofnął rękę i odwrócił się
w stronę nowego gościa.
- Witaj, Betty Jo - powiedział, kładąc ręce na barze. - A co
ty tutaj robisz w naszej okolicy?
Betty Jo? Serce Leighanny zamarło na wspomnienie tego
imienia. To ta kobieta z Marble Falls, z którą na początku jej
pracy w barze mężczyzni łączyli Hanka, strojąc sobie niedwu
znaczne żarty.
Przełknęła nerwowo ślinę i odwróciła się, by spojrzeć na
osobę stojącą w drzwiach baru. Szopa rudych włosów widoczna
spod czarnego kapelusza z szerokim rondem, obcisła marynarka
z dużym dekoltem pokazująca wszystko to, co większość kobiet
stara się ukryć, przylegające idealnie do nóg skórzane spodnie
i buty na wysokich obcasach. Właśnie to zobaczyła Leighanna.
Z uśmiechem na twarzy i oczyma wbitymi w Hanka, Betty
Jo ruszyła w jego stronę.
- Rodeo w Banderze skończyło się - mówiła, zbliżając się
do niego. - Pomyślałam więc sobie, że zatrzymam się w Temp
tation przed powrotem do domu, bo może trzeba cię trochę
rozruszać po wypadku.
Stanęła naprzeciwko Hanka z wyzywającym uśmiechem na
108 UCIECZKA
twarzy. Przechyliła się przez kontuar, ukazując całe bogactwo
swych piersi. Chwyciła jego twarz w obie dłonie i zaczęła go
całować.
Zaszokowana Leighanna cofnęła się o krok, zderzając się
z Harleyem, który stał obok, przyglądając się tej scenie. Spojrzał
na Leighannę. W jego oczach zobaczyła współczucie. Policzki
Leighanny zapłonęły z zakłopotania, gdy przypomniała sobie,
że kilka godzin wcześniej Harley przyłapał ją i Hanka na poca
łunkach. Odwróciła się na pięcie i pobiegła do kuchni.
Przyłożyła ręce do rozpalonej twarzy, starając się powstrzy
mać napływające do oczu łzy. Nie wolno ci płakać, mówiła do
siebie ze złością. Przecież dobrze wiedziała, jaki jest Hank.
Słyszała tyle plotek o jego zachowaniu w stosunku do kobiet.
Był po prostu podrywaczem, człowiekiem, który spotykał się co
i rusz z inną kobietą, nie martwiąc się zupełnie o te, które zo
stawiał. Niestety, w ciągu tych kilku dni, które spędzili we dwój
kę, zupełnie o tym zapomniała, a na dodatek uległa jego uro
kowi.
Ale to się już nigdy nie powtórzy, obiecywała sobie.
Z furią zabrała się do zmywania, napełniając zlew wodą
i dodając trochę płynu do mycia naczyń. Przysunęła tacę i sy
stematycznie myła szklankę po szklance, ustawiając czyste na
czynia na suszarce.
Po umyciu brudnych naczyń z trzech tac uspokoiła się trochę
i stwierdziła, że jest już w stanie kontrolować swoje emocje.
Przynajmniej wiedziała, że nie będzie już płakać.
- Leighanno?
Usłyszała za sobą głos Hanka, ale nie odwróciła się.
- SÅ‚ucham?
- Czy nic ci nie jest?
UCIECZKA
109
- A jest jakiś powód, dla którego mnie o to pytasz? - po
wiedziała.
Hank wyczuł jej zdenerwowanie. Wiedział, że jest na niego
wściekła, ale nie znał sposobu, aby ją udobruchać. Cholerna
Betty Jo, zaklął pod nosem. Dlaczego właśnie dziś musiała się
pojawić?
- Leighanno, Betty Jo jest...
- Niesłychanie atrakcyjną kobietą, nieprawdaż? - dokoń
czyła za niego.
- Ale nie tak piękną jak ty - oświadczył Hank, kładąc jej
ręce na ramieniu.
Leighanna poruszyła ramionami, aby je zrzucić.
- A co za figura! - mówiła dalej. - A jakie piersi! Kiedyś
coś wspominałeś na ten temat.
- Leighanno...
Wyciągnęła zatyczkę ze zlewu i chwyciła ręcznik, żeby wy
trzeć ręce. Chcąc uniknąć dalszej rozmowy i kompromitacji,
gdyby zauważył, że ma oczy pełne łez, chwyciła za szczotkę.
- Jeśli pozwolisz, muszę jeszcze wyszorować podłogę- po
wiedziała obojętnym tonem.
Hank nie dał się na to nabrać i zajrzał jej w oczy. Zobaczył,
że Leighanna z trudem panuje nad łzami. Zrozumiał, jak bardzo
ją zranił.
- Leighanno, tak mi przykro.
- Przykro? - powtórzyła, usiłując się roześmiać. - A to dla
czego?
Schyliła się i chwyciła za wiadro.
Hank ze złością wyrwał je z jej ręki.
- Na litość boską! Podłoga może poczekać do jutra!
- To świetnie. W takim razie idę się spakować.
110 UCIECZKA
Hank spojrzał na nią przerażony. Nie chciał, żeby od niego
odeszła.
- A dokąd się wybierasz? - zapytał.
Leighanna w milczeniu zbierała swoje rzeczy.
- Do Mary Claire. Czujesz się już lepiej, więc nie ma po
trzeby, żeby ktoś opiekował się tobą w nocy - powiedziała po
chwili.
- Ależ, Leighanno, chcę żebyś została.
Wściekła, spojrzała na niego zimno.
- Wiesz co, Hank? Troje to już tłum.
- Jeśli mówisz o Betty Jo - zawahał się - to już sobie
poszła.
Leighanna ruszyła w stronę łazienki. Jednym ruchem wrzu
ciła swoje przybory toaletowe do torby.
- No cóż. Jestem pewna, że jeśli potrzebujesz towarzystwa,
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.plblacksoulman.xlx.pl
|
