Odnośniki
|
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
%7łydów. Bo potężne lobby żydowskie nie widzi żadnego interesu w dzieleniu się martyrologią
z Cyganami (a tym bardziej niemieckimi pieniędzmi w ramach odszkodowań za
eksterminację), traktowanymi przez nie jako naród na marginesie innych narodów. Cóż,
znów sprawdza się stare orwellowskie uogólnienie o równych i równiejszych .
VI. Powinni przeprosić Arabów:
- Za zbrodnicze masakry
Bardzo duża część Polaków dotąd nie wie o tym, że dzieje Izraela obciąża szereg
okrutnych masakr bezbronnej, cywilnej ludności arabskiej, począwszy od największej z nich
- w Deir Yassin w czasie wojny 1948 r. 9 kwietnia 1948 r. żydowscy terroryści z Irgunu, do-
wodzonego przez Menachema Begina, wymordowali w arabskiej wiosce Deir Yassin 254
osoby, głównie kobiety, dzieci i starców. Przez dwa kolejne dni terroryści żydowscy zabijali
w najokrutniejszy sposób swoje ofiary, niektórym z nich odcinając głowy. Według ofi-
cjalnego raportu głównego przedstawiciela Międzynarodowego Czerwonego Krzyża w
Jerozolimie dr. Jacquesa de Reyniera zamordowano 52 dzieci i rozcięto brzuchy 25
ciężarnych kobiet. Licznym Arabom, masakrując ich, obcięto genitalia. Jacąues de Reynier z
obrzydzeniem wspominał, jak izraelska dziewczyna pyszniła się przed nim swym nożem
ociekającym krwią (por. The Globe and Mail z 2 maja 1998 r. Zob. również opisy masakry
w książce D.A. Mc Gowana i M.H. Ellisa Remembering Deir Yassin , New York 1998, s.
48,49,51).
Oficjalne władze izraelskie formalnie odcięły się od rzezi w Deir Yassin. Premier
Izraela Ben Gurion publicznie nazwał Begina Menachemem Hitlerem . [41] Niemniej
Izraelczycy zrobili wszystko, aby maksymalnie wykorzystać dla swych interesów
psychologiczne efekty masakry, puszczając pogłoski o czekających Arabów dalszych
rzeziach. Rezultatem był straszny exodus Arabów. 750 tysięcy Arabów w panice opuściło
swoje domy, uciekając z terenów Palestyny przed wojskami izraelskimi. Izrael przeprowadził
w ten sposób ogromną czystkę etniczną, zagarniając na trwałe ziemię i mienie setek tysięcy
uchodzców arabskich. Jeszcze w kilkanaście lat pózniej Begin pysznił się efektami masakry
Arabów w Deir Yassin. Twierdził, że nie byłoby państwa Izrael bez zwycięstwa w Deir
Yassin. Pisał: Ogarnięci trwogą Arabowie uciekali, krzycząc Deir Yassin (M. Begin The
Revolt. The Story of the Irgun , Tel Awiw 1964, s. 162).
Masakra w Deir Yassin wywołała oburzenie światowej opinii publicznej. Grupa
czołowych intelektualistów żydowskiego pochodzenia (m.in. Albert Einstein i Hannah Arent)
napiętnowała Begina w liście otwartym, opublikowanym w New York Times z 4 grudnia
1948 r. jako faszystę, a jego partię jako faszystowską. Niemniej w Izraelu nigdy nie ukarano
sprawców rzezi Arabów w Deir Yassin, a główny odpowiedzialny za nią - M. Begin - został
w wiele lat pózniej nawet premierem Izraela. Dodajmy, że odpowiedzialność za rzez w Deir
Yassin obciążała również innego pózniejszego premiera Izraela - Icchaka Szamira. W rzezi
wzięły bowiem udział również zbrojne grupy związanego z nim Stern Gangu.
Kolejne dziesięciolecia przyniosły szereg dalszych masakr bezbronnych cywili
arabskich, głównie wieśniaków i to już nie przez zbrojne grupy terrorystów typu Irgunu i
Stern Gangu, lecz przez żołnierzy regularnej armii izraelskiej.
Jednym z przykładów takich masowych zbrodni na Arabach był mord w wiosce Kafr
Kasim 29 pazdziernika 1956 r. %7łołnierze izraelscy wystrzelali tam z karabinów
24
maszynowych 49 arabskich wieśniaków, w tym 14 kobiet i małe dzieci w ramionach matek.
Major Szmul Maliński, dowódca batalionu straży pogranicznej, który wydał rozkaz
strzelania, pouczał żołnierzy: Nie ścierpię mazgajstwa! Zapytany, jak należy postąpić z
kobietami i dziećmi, major odpowiedział: Niech Allach lituje się na ich duszami. Według
książki obiektywnego żydowskiego badacza konfliktu blisko-wschodniego Alfreda M.
Lilienthala Druga strona medalu (Warszawa 1965, s. 298). Sąd [42] Najwyższy Izraela
wydał łagodne wyroki na wszystkich wojskowych winnych masakry w Kafr Kasim, a w
końcu już po roku zostali zwolnieni w ramach amnestii. Natomiast nigdy nie ukarano spraw-
ców wymordowania w 1956 r. przez Izraelczyków kilkuset jeńców egipskich. Ujawnione w
1995 r. fakty obciążały szereg wyższych wojskowych i polityków izraelskich, w tym
dowódcę 890. batalionu w 1956 r., a pózniej członka parlamentu Rafaela Ejtaniego, generała
Ariela Szarona i ówczesnego szefa sztabu, a pózniej premiera Izraela Icchaka Rabina
(według E. Barbura Przerwane milczenie , Gazeta Wyborcza z 18 sierpnia 1995 r.).
Ariela Szarona, obecnego premiera Izraela, obciąża również parę innych masowych
zbrodni na Arabach. Według książki byłego agenta Mossadu Victora Ostrowskiego i Claire
Hay By Way of Deception (New York 1990, s. 317): Ariel Szaron już jako 25-letni
dowódca dowodził raidem kommanda, które zabiło grupę niewinnych Jordańczyków,
zmuszając premiera Ben Guriona do publicznych przeprosin. Sumienie Szarona najbardziej
obciąża jednak dokonana przy jego przyzwoleniu i wsparciu ludobójcza masakra w dwóch
obozach uchodzców palestyńskich: Sabrze i Szatili w 1982 r. Libańscy falangiści wymor-
dowali wówczas w bestialski sposób ponad 1000 bezbronnych Palestyńczyków: kobiet,
starców i dzieci. Dowodzone przez gen. Szarona wojska ułatwiły całą rzez, oświetlając teren
masakry reflektorami i rakietami oraz blokując ofiarom drogę ucieczki. Masakra Palestyń-
czyków w Sabrze i Szatili wywołała tak wielkie protesty w samym Izraelu, że generał Szaron
został ukarany zdjęciem go z dowództwa. W pamięci Arabów zapisał się jednak na trwałe
jako rzeznik z Libanu . Nawet taki proizraelski jastrząb z Gazety Wyborczej jak Dawid
Warszawski (Gebert) przyznawał w numerze z 6-7 stycznia 2001 r., że: Wybór Szarona na
pewno zaś oznaczałby oddanie fotela premiera człowiekowi, który w 1982 r. okłamując i
rząd, którego byt członkiem i cały naród, wplątał Izrael w krwawą wojnę w Libanie.
Kosztowała ona życie ponad tysiąca Izraelczyków, wielokroć więcej ofiar po stronie
arabskiej (...). Wreszcie byłby to wybór człowieka, który odpowiada za dopuszczenie do
masakry w Sabra i Szatili (...). A jednak Izrael powierzył rząd człowiekowi z tak zbrodniczą
przeszłością, sprawcy napaści na Liban, która kosztowała ten kraj około 40 tysięcy poległych
bezbronnych mieszkańców i człowiekowi odpowiedzialnemu za ludobójczą masakrę w
Sabrze i Szatili. W lecie 2001 r. W popularnym programie [43] telewizyjnym Panorama
brytyjskiej BBC przypomniano rolę obecnego premiera izraelskiego w umożliwieniu
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.plblacksoulman.xlx.pl
|
