Odnośniki
|
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
postarasz się, żeby nasze życie było interesujące, a ja,
żeby było bezpieczne. Pasujemy do siebie jak ulał.
Przytuliła się do niego jeszcze mocniej. Zupełnie nie
czuła chłodu zapadającego zmierzchu.
Co teraz? zapytała.
Zadzwonię na policję i zaczniemy schodzić wdół,
żeby się rozgrzać.
Pomógł jej podnieść się na nogi. Czuła, że kolana
nadal ma jak z waty. Spojrzała w miejsce, w którym
jeszcze przed chwilą stał samochód, i z trudem stłumiła
ponowną falę przerażenia.
Omal nie zginęliśmy... wyszeptała.
Hugo objął ją ramieniem.
Przynajmniej zginęlibyśmy razem. Odwrócił
Maggie do siebie i pocałował z czułością. Nie chciał-
bym bez ciebie żyć, kochanie. To była pierwsza myśl,
która mi zaświtała wgłowie podczas tego wypadku.
Teraz mnie masz, i to na wieki. Zawsze tak było,
choć kiedyś tego nie chciałeś.
156 ODWAGA NA POKAZ
To się zmieniło. Postaram się pokazać ci, jak bar-
dzo. Poczekaj tylko, aż wrócimy do domu. Do naszego
domu jego uśmiech rozszerzył się i do naszego
łóżka.
Już nie mogę się doczekać szepnęła. Może
w takim razie chodzmy szybciej. Mam nadzieję, że nie
zmęczymy się za bardzo, zanim dotrzemy do domu.
Ich spojrzenia spotkały się. Wiedzieli, że nigdy się
nie zmęczą. Roześmiali się i schwyciwszy się za ręce,
zaczęli ostrożnie schodzić wdół.
Uniknęli śmierci. Razem.
A teraz zamierzali żyć.
Również razem.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.plblacksoulman.xlx.pl
|
